На комеморацијата за Халид Бешлиќ, емотивен говор одржа неговиот долгогодишен пријател и колега, Харис Џиновиќ.
Со трепет во гласот, Џиновиќ се потсети на заедничките моменти, на дружењата од младоста и на анегдотите што ги делеле, од кои една – како што рече – Халид особено сакал да ја прераскажува.
„За Халид Бешлиќ не треба многу да се зборува. Сите пред мене веќе рекоа кој беше, каков беше и што значеше Халид. Многумина не знаат дека тој беше исклучително духовит човек. Прекрасно беше да седиш со него, да се дружиш со него – а ние тоа го правевме со години, уште од далечната 1975 година, кога и двајцата почнувавме“, рече Џиновиќ.
Тој продолжи: „Зборувајќи за Халид, тоа е едноставно, затоа што самиот тој со своите доблести, со своето однесување и со начинот на живот го дефинираше сè. Добар човек до болка, огромна ѕвезда, омилен меѓу народот, а толку обичен. Одличен пријател, сосед, човек без грам себичност – реткост што тешко се среќава во една личност. Сите тие особини ги имаше нашиот Халид“.
Џиновиќ потоа раскажа анегдота од едно снимање, за која се извини што можеби не доликува на ваков настан, но додаде дека Халид сигурно би сакал да ја чуе и таму.
„Снимавме спот на една планина. Халид пееше погласно од плејбекот, па на снимката изгледаше чудно. Моравме неколку пати да ја повториме сцената, сè додека не му реков: ‘Халиде, не пееј, само отворај уста’. Тој дојде до мене и ми рече: ‘Па идиоте, зошто не ми кажа порано да не се дерем ко папак, ќе завршевме за секунда!’“, раскажа Харис, предизвикувајќи топол аплауз и насмевки низ солзите.
„Потоа отидовме на пиво, што го обожаваше, како и јас. И тој ја прераскажуваше оваа случка до крајот на животот“, додаде со тага во гласот.
На крајот, Џиновиќ со солзи во очите заврши: „Сите пред мене кажаа нешто, и сите зад мене ќе го кажат истото. Нека ти е голем рахмет, брате мој, и нека ти даде Бог најубав дел од џенетот, затоа што ти тоа апсолутно го заслужи со својот живот на овој свет“.
