Кога некој ќе почине, вообичаено е да се побараат и информираат неговите најблиски роднини и пријатели. Во денешно време со помош на мобилните телефони и интернетот, тоа не е толку тешко. Сепак, на почетокот на 20 век, тоа било цела процедура која не била воопшто едноставна. Случајот со стариот продавач Мајк е веројатно еден од најинтересните во историјата!
Ако случајно умрете надвор од градот каде што живеете, на почетокот на 20 век, вашето семејство ќе биде известено за вашата смрт само доколку имате документи за лична идентификација во себе. За жал, тоа не се случило во 1911 година кога починал „стариот Мајк“, пишува порталот Виралнова.
Тој бил трговец кој постојано патувал низ Америка. Никој во Прескот, мал град во Арканзас, не го знаел целото име на Мајк, но сите го познавале по тоа што продавал пенкала, канцелариски материјали и предмети за домаќинството.
За време на една посета на Прескот, Мајк починал од срцев удар, а неговото тело било пронајдено во еден локален парк. Градот го оплакуваше патувачкиот трговец, а неговите посмртни останки беа однесени во погребална куќа и подготвени за погреб.
Фото: Јутјуб/Принтскрин
За жал, во патничката торба на Мајк не биле пронајдени соодветни документи кои би го откриле неговиот целосен идентитет, за да може да биде контактиран некој член од семејството. Надевајќи се дека некој на крајот ќе се појави и ќе го идентификува Мајк, погребувачите морале да го балсамираат телото и да го изложат.
И тогаш единствено нешто што преостанало е да чекаат да се појави некој од неговото семејство или од неговите блиски. Поминале многу години и никој не дошол да ги побара посмртните останки на Мајк. Со текот на времето, жителите на Прескот го нарекоа „Стариот Мајк“, а неговите посмртни останки станаа своевидна туристичка атракција.
Дури во 1975 година, дури и на најупорните им стана јасно дека никој нема да дојде да го побара Мајк. Градските власти наредија погребалната куќа конечно да го погреба телото.
Тоа била неверојатна глетка! Скоро целиот град се појавил на погребот. Човекот за кого не знаеја ништо, за сето тоа време некако станал нивен сограѓанин со кого се поврзувале и кога сакале достоинствено да го испратат.
