Во новото интервју за „Sky News“ по објавувањето на филмот „The Power of the Dog“, во кој глуми богат сопственик на ранч во Монтана во 1920-тите, Бенедикт Камбербач вели дека моментално нема доволно признание за тоа колку мажите имаат предност во однос на жените во денешното општество.
„Нема доволно препознавање на злоставувања, нема доволно препознавање на недостатоците“, вели тој. „Еден ден, можеби не сега, но еден ден треба да го направиме она што го прави филмот, а тоа е да ги испитаме причините за опресивното однесување“.
Отфрлајќи го аргументот дека „не сите мажи се лоши“, актерот рече: „Често се слуша некој вид на бунт на денешните мажи, некое негирање, еден вид детски одбранбен став дека „не сите мажи се лоши“, но не, ние само треба да молчиме и да слушаме“.
Што е токсична машкост, од каде потекнува терминот и како може да се реши?
Поимот токсична машкост се однесува на голем број културни норми и штетни однесувања кои историски се поврзуваат со родовите стереотипи за „мажественост“.
Пример за такво однесување е потиснувањето на емоциите, кое произлегува од историјата на учење од рана возраст дека е „мажите не плачат“, дека чувствителноста е „женска“ особина и дека покажувањето емоции е поврзано со „слабост“.
Овој стереотип со текот на времето дополнително се искомплицира од многу различни аспекти на општеството – од стрип писатели кои создаваат суперхерои кои се физички силни и не бараат емоционални врски (како Бетмен) до машки музичари кои користат традиционално „женски“ особини како навреди.
„Би рекол дека има многу облици на машкост“, вели Том Рос-Вилијамс, актер, активист и амбасадор за „Great Man“, проект за училишна работилница која ја води организацијата за полова рамноправност „Good Lad Initiative“.
„Еден од начините на кои понекогаш се манифестира машкоста е преку токсично однесување кое на крајот завршува со насилство и дека насилството се врши врз самите мажи или врз други луѓе. Мислам дека тој процес е микроагресија која ескалира до точка на насилството врз светот“.
Во последниве години, се зголемува свеста за штетата предизвикана од овие перцепирани родови норми. Некои истакнати личности ги доведуваат во прашање стереотипите во врска со мажите, како што е Хари Стајлс, кој се повеќе носи „традиционално“ женска облека, како што се здолништа и фустани.
Оваа година беше објавен и документарниот филм на принцот Хари, „The Me You Can’t See“, во кој тој отворено зборува за неговите борби за ментално здравје.
Проектот „Good Man“, иницијатива чија цел е да ги оспори перцепциите на јавноста за тоа што значи да се биде маж во 21 век, ја опишува токсичната машкост како форма на мажественост што е „дефинирана со насилство, секс, статус и агресија“.
Како може да се реши токсичната машкост?
„Помагајќи им на младите мажи и момчиња да разберат дека не мора да се усогласат со архаичните агресивни стереотипи за машкоста, можеме да го намалиме асоцијалното однесување, борбата за ментално здравје, самоубиствата, криминалот заснован на пол и семејното насилство“, вели Рос-Вилијамс.
„За да се урне токсичната машкост, луѓето треба да бидат подготвени да ги оспорат своите привилегии, што не е нешто што многумина сакаат да го прават затоа што на тој начин губат предност во светот“, вели Рос-Вилијамс.
