Откако Петар Грашо направи голема промена во приватниот живот, односно од врска со Данијела Мартиновиќ премина во романтичен однос со Хана Хуљиќ, ќерка на неговиот долгогодишен музички соработник, јавноста става посебно заинтересирана за неговиот живот. Пејачот во интервју за „Slobodna Dalmacija“ ги објасни новите „семејни“ односи, кои ви ги пренесуваме тука.
Ме интересира како изгледа овој креативен процес на „домашниот занает“ Хуљиќ-Грашо. Има ли „божји раце“ или се работи за внимателно конструирање производи за широка потрошувачка?
– Сè почнува од креативниот процес и, да речеме, од „божјата рака“ што ја спомнуваш, а под тоа мислам на талентот. Сите во студиото денес конструираат песни за да бидат подобро разбрани и продадени на луѓето, но не секој се справува со истиот капацитет или материјал. Така е во секоја индустрија.
– Нашиот креативен процес секогаш започнува со основната музичка идеја на Тончи, која подоцна ја развиваме. Јас и Вјекослава го правиме текстот, го менуваме… Понекогаш си воодушевен навечер, па преспиеш и гледаш дека си промашил. Со Тончи се надополнуваме сосема природно.
ПЕТАР ГРАШО ЌЕ СТАПНЕ НА ЛУДИОТ КАМЕН: Пејачот и Хана планираат венчавка
– Има сè во процесот: зголемување на гласовите, филозофирање, мерење, па дури и преземање ризици. Сето тоа би го нарекол креативност. И навистина сум среќен што сум таков. Нашите песни секогаш имаат породилни болки, нема свилени синџири. Мислам дека тоа што толку се трудиме и работиме околу песната е причината што не пропуштаме многу. Секогаш сме водени да ги исполниме сопствените очекувања, никогаш не размислуваме за публиката.
Како би го опишале вашиот однос со Тончи Хуљиќ, кој очигледно е еден од клучните луѓе во вашиот живот – и на деловен и на сè поприватен план?
– Тончи, како и неговото семејство, долги години се едни од најблиските луѓе на мене и на моето семејство. Во новонастанатата ситуација тоа дополнително се усовршува и умножува. Сега уште повеќе се шегуваме, се дружиме, се задеваме и се шегуваме еден со друг. Нашите разговори едни со други често се комбинација од „Монти Пајтон“ и „Малиот град“. И моите родители не заостануваат со таков хумор, така што со нас е секогаш забавно. Ние ги живееме нашите приватни животи со отворено срце и затворени за јавноста.
„Star iznutra, vanka mlad…“, почнувате да ја чувствувате кризата на средната возраст? Претпоставувам дека погодувате зошто го прашувам ова, да не бидам непристоен. Самиот ја спомнавте „новата ситуација“ претходно, така што не можам целосно да ја прескокнам таа тема.
– Навистина не ја знам дефиницијата за средовечна криза. Можеби веќе поминав низ тоа без воопшто да знам. А можеби уште ме чека. Веројатно е моја среќа што немам време да размислувам за тоа живеејќи со ова темпо.
– Опкружен сум со многу млади луѓе на сцената и надвор од него, работам до исцрпеност, па претпоставувам дека претчувствувам да стареам и дека пропуштам нешто. Всушност, се надевам дека најдобрите години се пред мене.
Повторно, не сакам да бидам препотентен, но сигурно моравте да наидете на разни коментари на сметка на важната промена во вашиот живот, барем на интернет?
– Во мојот живот работите одеа природно, без притисок и чисто срце. Кога имаш таква основа, не може да те потресат куршумите кои непознати луѓе ги пукаат одзади и од безбедна дистанца. Кога си јавна личност, постојано си на мета. Го чувам мојот приватен живот затоа што и онака имам премногу малку за да го споделам со луѓе што не ги познавам.
– Јас сум целосно рамнодушен што се однесува до коментарите. Всушност, се смеам кога нешто е смешно и едвај забележувам сè друго. Справувањето со сопствениот живот, а не со туѓиот, е првото правило на внатрешниот мир.
