Внукот на Маја Оџаклиевска веќе десет години живее со аутизам. Сосема посветувајќи му се, таа се повлече од сцената, од кариерата, но и од градскиот живот, преселувајќи се на село каде меѓу природата и животните заедно го наоѓаат спокојството.
Македонската пејачка Маја Оџаклијевска (69), родена во Скопје, но која со години живее и работи во Белград, важи за еден од најраскошните вокали на овие простори. Позната по бројните хитови од осумдесеттите и деведесеттите години на минатиот век, Маја отсекогаш храбро се соочувала со сите животни предизвици. Од нејзиното појавување на музичката сцена, таа е вистински авторитет во музиката, а ниту еден голем фестивал не можеше да се замисли без нејзиниот настап. Можеби оваа уметница со македонско потекло и денес би била музички активна доколку животот не ѝ ги измешаше картите на поинаков начин кога на нејзиниот внук Лука пред десет години му бил дијагностициран аутизам. Оттогаш внукот ѝ станал најголем приоритет, па така таа го објаснува и своето повлекување од сцената.
View this post on Instagram
Маја има две ќерки од двата брака, Теа и Андреа, на кои и денес им е најголема поддршка. Родителската борба ја водеше како самохрана мајка, поради што понекогаш свесно ја запоставуваше кариерата. Кога постарата ќерка го роди синот Лука, внукот ѝ внесе нова смисла во животот. За жал, безгрижното воспитување наеднаш го прекинале симптомите на аутизам, кои се манифестирале во неговата втора година. Од тој момент, познатата уметница целосно се посветила на изнаоѓање лек за својот миленик. Лука има тринаесет години, влегол во пубертет и уште не проговорил.
– Навистина му треба спокојство. Добар е, расте, во пубертет е, хормоните му работат, незауздан е што е нормално за 13-годишно дете. Прекрасен е, единствената болка е што сè уште не зборува, искрено се надевам дека ќе прозборува, некои успеале во тоа, други пак, никогаш, и тоа е мојата најголема желба – не губи надеж Маја.
Пејачката кон крајот на минатата година конечно доби национална пензија, што го олеснува животот на нејзиното семејство.
– Не се само парите во прашање, ве признаваат како уметница која нешто создала, која оставила трага, како луѓето да беа глуви на фактот дека сум снимила филм за кој сум добила награда, како да не сум одиграла 172 претстави Коштана, и тогаш ќе се појави некој и не знам од која причина ќе ја добие. Среќна сум зошто пензијата многу ми го олеснува животот, не само мене, туку и на моите деца. Сега можам да им помагам додека сум жива, и тоа многу значи, секако дека животот е многу полесен кога имате отколку кога немате, но јас сум скромна личност и живеев и додека немав – заклучува Маја.
View this post on Instagram
Пензионерските денови ги минува изолирана од градската врева, во село, во природа со животни. И секако, со Лука.
– Живеам совршено спокојно. Станувам наутро околу пет ипол, го гледам изгрејсонцето, ги хранам животните. Седнувам и пијам кафе, никој не ме малтретира и тоа е добро. Нема сообраќај, нема метеж, постојано ѕвонење на телефони, си го имам своето време и сакам да уживам во тоа. Изолирана сум на село, и тоа ми годи. Имам зајак, мачка, куче, птички…Немам сè уште домашни животни, зашто за тоа треба поголем ангажман, но можеби ќе имам, ако бог даде – објаснува Маја.
