Нашата денешна приказна е убава и успешна од секој аспект. Разговараме со една убава, високо образована млада и успешна девојка, која ја претставува Македонија на интернационално ниво, на најубавиот можен начин.
Моника Стефановска е родена во 1991 година во Тетово. Дипломирала на Економскиот факултет (надворешна трговија) на универзитетот „Св. Кирил и Методиј“, а подоцна станува и магистер по спортски менаџмент на Факултетот за Физичко образование, спорт и здравје, исто така, на државниот универзитет.
– Моментално поради професионалниот однос кон спортот и самите обврски сум невработена, а иако сум професионален спортист во карате, хоби ми е практикување на останати спортови како планинарење, фитнес и гимнастика – вели Моника.
Ракажува дека од мали нозе била активна спортистка и затоа, сите спомени од детството ѝ се поврзани со спортот, тренинзи, подготовки и натпревари. Бидејќи е родена во Тетово, вели дека доживеала многу преселби, поради што на некој начин ѝ било наметнато да се приспособува кон нова средина и нови луѓе. Сето ова имало огромно влјание во формирањето на нејзиниот карактер и личните вредности.
– Спортскиот дух и желбата за победа и успех, секако придонесоа да се изградам во комлетна личност – додава Моника и продолжува:
– Талентот за овој спорт го воочив кога почнав да ги освојувам првите натпревари, а љубовта се роди уште на првиот тренинг. Имено, заедно со мојата сестра, која е исто така професионална каратистка (Наташа Стефановска – европски медалист и олимписки стипендист за Токио 2021, н.з) нè запишаа на часови по танц. Веднаш по часовите, во истата сала почнуваа тренинзи по карате, и јас и сестра ми, секогаш останувавме да гладаме. Мајка ми не сакаше да тренираме карате, бидејќи сме девојчиња, па моравме да одбереме помеѓу танц и гимнастика. Но, не можеш да се откажеш од љубовта. Па така, без дозвола на мајка ми, која беше многу лута кога дозна, јас и сестра ми сами си се запишавме и си одевме на тренинзи по карате. Во тоа време и на тоа место (во Тетово, н.з), за среќа, не бараа дозвола од родителите за да се доаѓа на тренинзи.
Моника вели дека сите резултати и медали од големите натпреварувања се подеднакво тешки за освојување и сите подеднакво ѝ значат, а наградата за најдобра спортистка на Македонија во млади сениори ја издвојува како најважна за неа. Инаку, првиот интернационален златен медал го освојува на првенството на Југоисточна Европа во 1999 година на само 8 години.
Ја прашавме Моника што значи за еден спортист да работи и тренира во време на пандемија? Со какви предизвици се соочила за овие година дена?
– Тренирањето во вакви тешки услови е голем предизвик и речиси е невозможно, но како и во секоја тешка ситуација, желбата и упорноста се клуч за успехот. Со самото затворање на спортските клубови и фитнес-центри бевме соочени со нова и тешка ситуација, па тренинзите ги организиравме и изведувавме на отворено.
Успехот во полето на спортот бара извесни жртви. Моника е млада девојка, и за разлика од нејзините врсници, не може да си дозволи доцни излегувања, лоша исхрана или пак малку повеќе алкохол. Сепак, за неа, задоволството од постигнување успех и убавото чувство по завршен напорен тренинг е незаменливо и може да ги „компензира“ сите жртви што еден спортист ги дава.
– Нашиот стил на живот е малку поразличен од стилот на живот на другите луѓе, но секое слободно време се трудам да го искористам во кругот на семејството и пријателите – вели таа.
Доколку би имала шанса, лично и професионално, дали би ја напуштила Македонија?
– Македонија е мојот роден крај и сметам дека е прекрасно место за живеење. Со оглед на тоа дека и финансиите играат голема улога во квалитетот на живот, доколку имам добри услови тука, никогаш не би ја напуштила – ни рече таа.
Нејзиниот совет за младите е да бидат упорни и истрајни во тоа што го прават, затоа што патот до успехот е трнлив и непредвидлив, но чувството на врвот е непроценливо.
Ние, Моника, ти посакуваме никогаш да не се симнеш од врвот. Воедно, ти благодариме што гордо ја претставуваш Македонија во светски рамки. Што почесто да извикуваш КИАЕ (гласен извик при важен удар, н.з), не само во каратето, туку и во животот!
