Филмот на Чаплин е коментар на тешките можности со кои многу луѓе се соочиле за време на Големата депресија, која според Чаплин, направила модерна индустријализација. Премиерата била на 5 февруари 1935 година во Њујорк.
Оваа е последниот нем филм на Чаплин, иако веќе на големо започнале да се снимаат филмови со звук. Чаплин само повремено додавал звук за да ја долови монотонијата на работата во фабриката. Идејата за снимање на ваков филм се појавила кога еден млад новинар му зборел на Чаплин за производната линија во Детроит која работниците ги доведува до нервен слом. Филмот е карактеризиран како голема сатира за дехуманизацијата и автоматизацијата во работата. На почетокот филмот бил финансиски неисплатлив, но бил запамтен како комедијата на Чаплин која најдобро ги карикира социјалните теми. Бил дури и обвинет за комунистичка пропаганда. Тогашната нацистичка Германија забранила прикажување на филмот, а Австрија ја цензурирала сцената кога Чарли нашол знаменце на улица.
Пет години после прекрасниот „Градски светла“ и само четири пред неверојатниот „Диктатор“, „Модерни времиња“ сместен е како дефинитивна критика на друштвото, естаблишментот, и помалку овластените, кое некако секогаш се стремело и често успевало да го загуши дури и тој славен американски сон.