Мислењата на докторите се поделени. Различните ставови и искуства на докторите се уште една потврда дека вирусот и вакцината се однесуваат различно кај секоја индивидуа.
Летово сите се израдувавме бидејќи можевме да патуваме со ПЦР-тест, да одиме на фестивали, концерти и слично, но се чини дека допрва ќе ги почувствуваме последиците од таа кратка слобода. Она што се јавува како голема дилема, и меѓу луѓето, но и помеѓу докторите е – дали и кога треба прележаните од ковид-19 да примат вакцина. Некои од нив велат дека прележаната болест не е гаранција за заштита од болеста, други пак, тврдат дека истото важи и за вакцината.
Доктор Ирена Витанова од „Ихтус Ремедиум“ од Скопје, е категорична дека прележаните од ковид-19 не треба да се вакцинираат од 6 до 12 месеци по прележувањето, а потоа секако е препорачливо. Нејзиното искуство со пациентите кои доѓаат во ординацијата се тешки нус појави на вакцинираните кои прележале пред помалку од 6 месеци, особено доколку примиле Фајзер или Астра Занека. И самата докторка е вакцинирана, но нема антитела, па затоа одлучила дека нема да прими трета доза. Смета дека има клеточен имунитет по вакцинирањето за што не се гаранција антителата.
За разлика од нив, доцент д-р Јелена Џекич Албаша, од епидемиолошкиот институт за белодробни болести во Војводина истакнува дека без оглед на тоа дали некој прележал ковид или не, треба да се вакцинира, со тоа што прележаните треба да се вакццинираат најмалку еден месец по оздравувањето. Вакцинирањето е пожелно и од аспект на тоа не може точно да се процени дали и колку долго прележаната личност ќе биде заштитена од инфекцијата бидејќи имунолошкиот одговор е индивидуален, и додава:
– Резултатите од истражувањето укажуваат дека по болеста, постои релативно мала веројатност дека ќе се појави реинфекција во првите три до шест месеци. Сепак, бројот на антитела генерирани по инфекцијата варира во зависност од сериозноста на клиничката слика. Некои луѓе со многу блага клиничка слика, што се рефлектира во губење на чувството за вкус и мирис, немаат ниту развиено антитела и сè уште не знаеме точно која е граничната вредност на титарот на антитела што штити од инфекција.
Препораката за постковид вакцинација е особено важна за луѓето кои имаат чест контакт со пациенти, како што се здравствените работници, старатели во старечки дом, како и за лица со висок ризик од развој на компликации, како што се постари лица, имунокомпромитирани, со хронични заболувања – вели д-р Чекиќ Малбаша.
Различните ставови и искуства на докторите се уште една потврда дека вирусот и вакцината се однесуваат различно кај секоја индивидуа. Оттука, неизбежно е да заклучиме дека не постои поголема гаранција за заштита, од нашата индивидуална свест и совест. Маски, дистанца, јакнење на имунитетот како превенција и воздржување од групни собири, за поскоро надминување на ова лудило.
Мими Стојановска
