Една од основите на традиционалната италијанска кујна, минестроне е густа, богата супа направена со кој било зеленчук во сезоната. Историски гледано, како оброк на сиромашните луѓе датира уште од 30 година п. н.е., оваа супа била правена со пире од грав или база со хељда и остатоци од разни „contorni“ (гарнири) и други оброци. Денес, иако не постои одреден рецепт за ова јадење и секој регион има своја верзија, најчестите состојки вклучуваат бујон, кромид, домати, целер, моркови и мешунки.
View this post on Instagram
Според генојската легенда, минестронето било измислено како средство за заведување. Многу одамна, имало некој крал очаен да најде соодветен сопруг за неговата ќерка. Еден ден, тој собрал додворувачи од сите делови на Италија, секој носејќи подарок. Принцот од Лигурија на принцезата ѝ донел белезица од школки, од Тоскана парче мермер, принцот од Лацио се појавил со вагон полн со дивеч, сицилијанскиот принц со корален ѓердан и оној од Пиемонт со џиновски тартуфи. Но, разгалената принцеза не била импресионирана, додека момчето по име Улис не се појавил со кошница полна со билки и зеленчук што ја собрал на пат кон палатата и побарал да ја искористи дворската кујна. Тој подготвил супа толку вкусна и ароматична, што принцезата се заљубила веднаш, а Улис станал првиот народен крал на Италија.
View this post on Instagram
Сепак, официјалната историја на минестроне – чие име е аугментатив на италијанскиот збор за супа, „minestra“ – најверојатно започнала во антиката, кога Римјаните подготвиле рудиментарна верзија на оваа супа користејќи кромид, лук, аспарагус, моркови, леќа, печурки и други достапни состојки. Во 16 и 17 век, по доаѓањето во Европа од Америка, компирот и доматот се приклучиле на главната листа на состојки, а во 17 и 18 век, италијанските готвачи го направиле минестронето популарно низ цела Европа.
МЕТОД:
Некои основни вештини со нож, сезонски зеленчук и големo тенџере – овие три работи ви се потребни за подготовка на минестронe, богата и хранлива италијанска супа. Всушност, минестронeтo често се смета за легитимна опција за ручек или вечера, особено кога е парирано со квалитетен италијански леб и чаша вино. Убавината на минестронето лежи во фактот дека нема сет листа на состојки – се менува во зависност од сезоната. Сепак, повеќето рецепти вклучуваат кромид, моркови, целер, домати и мешунки, како што се грав или грашок. Процесот започнува со сечење зеленчук на парчиња со слична големина, обично во коцки. Следниот чекор е да изберете една од двете достапни техники. Едната е „крудо“, која го става суровиот зеленчук во вода, потоа нежно го крчка додека не е целосно сварен. Другиот е „софрито“, што значи дека зеленчукот – и по желба сланина – прво ќе се пржи со малку маслиново масло, маст или путер, а потоа ќе се вари во вода или супа. Мешунките, како грашок и грав, може да се користат свежи, особено во пролет и лето. Ако се користат сушени мешунки, тие треба да се потопат во вода пред да се готват, по можност преку ноќ. Билки и поделикатен зеленчук, како тиквички, може да се додадат подоцна за време на готвењето за да не се распаднат. Густата текстура на минестронето се постигнува благодарение на состојките богати со скроб, како што се компири, грав, ориз или тестенини. Обично, минестронето се готви на тивок до среден оган 40 до 50 минути и се завршува кога целиот зеленчук ќе стане мек, но не препечен. Оризот се додава 20 минути пред крајот на готвењето, додека малите сорти тестенини се подготвуваат за 5 до 10 минути, во зависност од нивната форма и големина. Украсена со дарежлива количина маслиново масло и грст рендан пармезан, чинијата минестроне е подготвена за сервирање и уживање.
View this post on Instagram
