Козметичката хирургија со години наметнува универзални трендови, но зошто ние всушност почнавме да ги следиме? Нашата омилена женска блогерка Билјана Златановиќ, основач на Инстаграм профилот Клитмит, го истражува феноменот на клонови за убавина.
Додека безгрижно пијам коктел со пријател, размислувам за тоа како ми се оди на маникир, педикир и други работи што многу често се луксуз за некој што живее во Франција. Гласно фантазирам за поубави нокти, иако, реално, кога последен пат бев во Србија, мразев да одам на маникир. Кој ми е крив.
И тогаш ѝ кажувам на другарката како мојата внука, на само 15 години, ме научи да се шминкам, преку камера на WhatsApp. Во таа прилика, кога последен пат се видовме, таа ме украси со бронзери, коректори и хајлајтери бидејќи, како што ѝ самата рече, ги има премногу.
Мене, со моите 34, новата генерација Z ме гази со знаење од областа на естетиката и козметиката.
Тоа прекрасно летно попладне, од чиста здодевност, размислувам како да научам поубаво да ги шминкам очите. Мали се, а јас секогаш правам нешто што само ги намалува уште повеќе. Другарка ми вади предлог од нејзиниот ракав. „Потребни ти се поголеми веѓи! А да ги истетовираш? “„ Да ги што? “„ Па, моите се тетовирани, што ти е! Сега, штом ќе се вратам во Белград, правец на боење на усните! “„ Молам? “, наивно прашувам додека размислувам за тоа што се случи додека ја читав Симон де Бовоар, мислејќи дека сè помалку девојки се шминкаат.
Додека како дете едвај чекав да „тркнам“ до Белград, да се восхитувам на различноста на луѓето на улица, да апсорбирам модни моменти и потоа да трчам до кај кројачот да ја „репродуцира“ старата облека на мајка ми, се прашувам каде отиде сето тоа? Дали проблемот е во мене, бидејќи повеќе во Белград не доаѓам од мал град од внатрешноста, туку од странство? Дали мојот став се промени или глобализацијата навистина донесе општа униформност? Веќе не станува збор за слично облекување, копирање стилови од списанија, од улица или во овој век, од фидовите на Инстаграм – тоа отсекогаш било така. Сега таа униформност достигна нови нивоа. Лицата и телата на девојчињата и жените почнуваат да изгледаат сосема идентично. Големи усни, јагодички, шминка, веѓи. Рамен стомак, натртен задник, долги нозе. Ким Кардашијан се радува бидејќи нејзиното влијание оди многу подалеку од стилот на облекување. Целото семејство наметнува стандарди за тоа како треба да изгледаме и тие се лутат кога некој не ги фотошопира. Потоа бараме подеднакво добри хирурзи како познатите сестри, бидејќи, да не се лажеме, овие лекари си го знаат занаетот.
Го прашувам сезнајниот Гугл за „зголемување на усните“, само да видам што ќе ми одговори. Постојат илјадници опции, од разни киселини, козметички операции, хијалуронска киселина, до понуда за вметнување на вашето ткиво. Главата ми се врти од можностите што ни ги донесе модерната медицина. Убави усни на фотографиите, но, ќе признаеме, сите се исти.
Милиметар по милиметар, телото внимателно го прекриваш со слоеви од очекувања и желби.
Инвентивните пронаоѓачи и производители на соништа за подобра иднина постојано излегуваат со нешто ново базирано на „подобар“ изглед. Не оставаат ниту еден дел од вашето тело на чиста случајност. А кожата се прашува од кои пори наскоро ќе дише.
Барам во речникот „униформност“. Големиот лексикон на странски зборови и изрази на Радомир Јовановиќ ги нуди следниве решенија: униформност, еднаквост. Униформа – обединување, изедначување, давање еднаква форма. Речникот на синоними вели: неоригинален. Униформноста ве води да се поништите, обојува до тој степен што веќе не знаете од каде започнува вашата пријателка, која минатиот месец стави хијалуронска киселина во усните, а каде завршувате вие. Униформноста го брише идентитетот. Што всушност криеме со тоа што се маскираме?
Размислувам за баловите и карневали со маски. Марди Грас. Стануваш некој друг и супер си! Исфрлаш сè од себе како на најлуд боксерски тренинг. Требаше да се подготвиме за апстиненција, онаа духовната. Сепак, почнавме да се маскираме секојдневно. Кога поништувањето на сопствениот идентитет стана легитимно? Секој ден треба да се преправате дека не сте вие. „Полесно е да влезете во туѓи чевли“, мисли вашиот потсвесен ум додека избирате козметички третмани следниот месец кога ќе ви се намали платата. Сите ние сме како глава кромид, составена од многу слоеви. Тука се вашиот пол, земјата од која сте, нејзината култура, религија, воспитување, туѓи очекувања, професија. Додека го лупиме кромидот што ни ги пече очите, неизбежно плачеме, соблекуваме сè што е непотребно, се одделуваме слој по слој за да ја достигнеме суштината, онаа исконската во нас. Разбираш? Ако се униформирате, само додавате слоеви на себе што се распаѓаат во одреден момент. И колку повеќе слоеви, толку повеќе солзи.
И се прашувам – дали сето ова за мене навистина е шпанско село или некогаш и јас би ги нашминкала усните? Гледам наоколу и викам, како од грд сон. Французинките од сите форми, бои и големини, седат тивко околу мене и пијат вино. Навидум безгрижни, тие ги прифаќаат сите свои несовршености. Дали размислуваат да залепат нешто на себе и ако не, зошто? Не се ли и тие од Бога дадени и природни се, нешто убаво, преубаво. Но, можете да видите и почувствувате дека тие се прифаќаат себеси. Излегуваат бушави и тоа им стои убаво! Знаат својата несовршеност да ја носат убаво! Од неа направија цел бренд, а ние редовно го бараме одговорот на познатото прашање која е тајната за изгледот на Парижанките.
Сега размислете само колку пари одат во сите тие естетски зафати – од маникир и педикир, преку гел за нокти до хијалуронска киселина и којзнае што друго. И бидејќи времето е пари, треба да ги броите и часовите инвестирани во сето тоа. Тука не ги сметам оние моменти поминати во тоа како дел од вашата рутина за грижа за себе. Тоа е задолжително за ментално здравје и браво за вас ако го имате.
Но, сепак, дали сме некако поттикнати да трошиме време на изгледот за да ја испуштиме поентата. А каде е таа? Ваше е да го пронајдете своето.
Размислувам за сето ова, со метална сламка во устата и ја гледам мојата пријателка која наскоро оди во Белград. Не знам дали да ѝ завидувам или да се грижам за неа. Потоа правам план, чисто да ги истерам овие мисли што се појавија. Сама ќе си ги излакирам ноктите, што ќе ми е фенирање, и онака летото и морето се таму, ме чека масажа за еден месец. Дотогаш, итно ми треба шлаканица за да се вратам во реалноста.
Извор: ELLE
