Иако неговото име редовно се појавува на списоците на најозлогласените криминалци во американската историја, Ал Капоне бил контрадикторен човек – бескрупулозен гангстер и совесен сметководител, ладнокрвен убиец и филантроп, силеџија и семеен човек.
Никој не можел да претпостави што ќе се случи со слаткото дете по име Алфонс Капоне. Роден е во 1899 година во Њујорк, како четврто од деветте деца на берберот Габриел и кројачката Тереза, мигранти од околината на Неапол. Габриел бил вреден човек кој, за разлика од многу имигранти, знаел да чита и пишува, па затоа станал и сопственик на берберница и на своето семејство му овозможил пристоен живот. Умен и вреден, Алфонс бил солиден ученик, а неговото однесување било соодветно до четиринаесетгодишна возраст, кога за првпат се степал, со својот учител.
View this post on Instagram
Иако тврдел дека само се брани, бил избркан од училиште. Почнал да го поминува времето на улица, каде што влегол во кругот на локалниот гангстер Џони Торио. Капоне, заедно со неговиот пријател Лаки Лусијан, се приклучил на неговата „Банда на улицата Џејмс“.
Неговиот „ментор“ првично му нашол легална работа, шанкер во „Хауард Ин“. Токму таму Капоне го добил прекарот под кој ќе влезе во историјата – „Scarface“ – „Лице со лузни“. Кога не точел пијалок, 18-годишниот Капоне „флертувал“ со атрактивни гостинки, но една летна вечер налетал на погрешна – сестрата на гангстерот Френк Галучи.
View this post on Instagram
„Имаш прекрасен задник, сфати го тоа како комплимент!“, ѝ рекол на девојката, по што нејзиниот брат грабнал нож и му го отсекол левиот образ на Капоне. Капоне од тој момент инсистирал да биде фотографиран исклучиво од неговата „подобра страна“ и ги лажел медиумите дека лузната ја добил во војната.
Набргу откако се оженил со Ирката Mej Куглан која му родила син, Капоне заминал во Чикаго, каде Торио ги преселил своите операции. Шефот на локалната мафија во тоа време бил Биг Џим Колосимо, вујкото на Тори, а неговата главна работа било водење бордел. Кога забраната стапила на сила, Торио сфатил дека во нелегалниот алкохол се кријат големи пари, но Колосимо не бил заинтересиран за тој тип на бизнис. Со други зборови, тој застанал на патот на амбициите на Тори.
View this post on Instagram
Откако најмил пријател да го ликвидира Колоси, обезбедувајќи си алиби за себе и за Капоне, Торио станал шеф на мафијата во Чикаго, а Капоне, кој претходно ги водел неговите книги, станал негова десна рака. Во текот на следните неколку години, нивната банда собрала богатство во нелегално производство и продажба на алкохол, но и многу непријатели меѓу ривалските криминални организации.
Откако едвај го преживеал обидот за атентат, Торио се пензионирал и му го препуштил надзорот на неговите работи, кои во тоа време веќе опфаќале илјадници бордели, коцкарници и нелегални таверни за алкохол, на неговиот штитеник Капоне. Иако имал само 25 години кога се нашол на чело на едно од најголемите мафијашки семејства, покажал необични деловни вештини, но и решителност да се справи со сите што се осмелиле да му се спротивстават.
View this post on Instagram
Иако нема официјални докази дека тој учествувал во „масакрот на Денот на вљубените“, ликвидацијата на членовите на ирската банда Багс Моран, на сите им било јасно дека токму Капоне го наредил крвопролевањето. А, ако треба, знаел и да си ги „извалка рацете“ – со бејзбол палка убил тројца гангстери за кои се сомневал дека смениле страна.
Иако со години поткупувал полицајци и политичари и јавноста го сакала, таквиот живот не можел да трае вечно. Кога амбициозниот Елиот Нес дошол на чело на ФБИ, обрачот околу шефот на мафијата почнал да се стеснува.
View this post on Instagram
Имено, федералците имале ново оружје во борбата против гангстерите – почнале да ги обвинуваат дека затајуваат данок на нивниот незаконски стекнат имот. Токму на оваа баналност „паднал“ и озлогласениот Ал Капоне.
Во 1931 година, тој бил прогласен за виновен за тоа кривично дело и осуден на единаесет години затвор. Најголем дел од казната ја одлежал во Алкатраз, а по ослободувањето веќе не бил истиот човек. Здравјето му било сериозно нарушено поради тоа што бил зад решетки, а особено поради долго нетретираниот сифилис од кој боледувал. Тој се повлекол во вила во Флорида. Инфекцијата му се проширила на мозокот. Никогаш не се вратил во Чикаго бидејќи бил ментално неспособен да го води семејство – неговиот психијатар забележал дека пациентот има ментални способности на дванаесетгодишно дете. Починал на четириесет и осум години, а за него до последен момент се грижела неговата сопруга.
