Кој е Сергеј Лавров, министерот за надворешни работи на Путин?
Сергеј Викторович Лавров е чист производ на старата московска дипломатска школа, која беше царска, советска и руска. Роден e во 1950 година, во Москва, во семејство со ерменско и руско потекло: неговиот татко бил Ерменец кој живеел во Тбилиси (главен град и најголем град на Грузија); додека неговата мајка, Русинка, била службеничка во Министерството за внатрешна трговија на СССР.
Лавров студирал во средното училиште во Ногинск и дипломирал меѓународни односи на Московскиот државен универзитет за меѓународни односи во 1972 година.
Зборува неколку јазици: англиски, француски и синхалски (еден од официјалните и националните јазици на Шри Ланка), кој го научил кога престојувал во Шри Ланка.
По дипломирањето на престижниот Институтот за меѓународни односи на Универзитетот во Москва, вистинското жариште на дипломатијата на Кремљ, ја презел дејноста дипломат. Во 1976 година започнал да работи во главната канцеларија на Министерството за надворешни работи на својата земја. Од 1981 до 1988 Лавров бил испратен за советник во ОН; а ја добил и функцијата заменик-шеф на Одделот за меѓународни економски односи. Од 1990 до 1992 година бил директор на одделот за меѓународни организации и глобални работи на Министерството за надворешни работи.
Од 1992 до 1994 година Лавров беше заменик министер за надворешни работи на Руската Федерација под претседателство на Борис Елцин. Во 1994 година, бил номиниран за руски амбасадор во ОН. Потоа неколку пати бил избран за претседател на Советот за безбедност на Обединетите нации.
На 9 март 2004 година, рускиот претседател Путин го назначи за министер за надворешни работи на местото на Игор Иванов. Се смета за еден од најблиските луѓе на Путин.
Се вели дека претерано е ревносен:
„Не можете да играте танго со Лавров, тој не смее да танцува“, рече своевремено за него американскиот државен секретар Рекс Тилерсон во 2017 година.
Страстен пушач е, но страстен е и за спортови како што е „царот“. Конкретно, за фудбалот. Своевремено открил дека успева да издржи долги ноќи преговори размислувајќи за својот тим, московски Спартак.
Уште една голема љубов на дипломатот е поезијата. Последново е несомнено изненадувачки аспект. Малку во склад со ликот што го видовме во последните денови ладно зборувајќи за нуклеарки и трета светска војна.
Неговата сопруга е Марија Александровна, наставничка која не работела ниту еден ден во училиште. Таа целиот свој живот го посветила на домот, семејството и децата.
