На изборите во Австралија, за премиер е избран Ентони Албанезе. Минатата година, лидерот на лабуристите беше жртва на многу тешка сообраќајна несреќа, судир на неговиот автомобил и теренско возило што го доведе блиску до смртта.
View this post on Instagram
Водачот на Лабуристичката левица, Албанезе е роден во Сиднеј од мајка со ирско потекло, но израснат без својот татко, италијански имигрант кој го запознал многу години подоцна, а растел без него мислејќи дека е мртов. Животната приказна на Ентони Албанезе може да биде сценарио за возбудлив филм.
Со победта на Албанезе, Австралија за прв пат во својата историја доби премиер со италијанско потекло.
Сепак, она што е највпечатливо во биографијата на Албанезе не е толку неговата политичка кариера, туку настаните – речиси како да се извлечени од роман – поврзани со неговото раѓање, кои го поврзуваат со Италија. Околностите во кои дошол на свет, заслужуваат да бидат раскажани во филм. Ентони Албанезе е зачнат во 1962 година на крстаречкиот брод Ферскај на бродската компанија Ситмар Крузис. Бродот крстарел меѓу Сиднеј и Саутемптон во Обединетото Кралство. На бродот, меѓу другите, работел и Карло Албанезе, како стјуард, инаку дојден од јужна Италија, од малиот град Барлета. Младиот Италијанец на бродот ја запознал Марјан Елери, Австралијка со ирско потекло која се враќала во земјата на потекло. По пристигнувањето во Англија, врската меѓу двајцата завршила: нивната љубов била родена на вода, и предодредена да трае само за времето на патувањето.
Но, кога Марјан се вратила во Австралија, открила дека е бремена, и дознала дека Карло (кој исто така се вратил во Апулија, во неговата Барлета) е веќе верен со друга жена. Марјан, на почетокот, решила да го роди својот син и да го даде на посвојување; но, штом го родила, таа се предомислила и одлучила да го воспитува сама, преправајќи се дека се омажила, а потоа го изгубила сопругот пред раѓањето на бебето, кое го добило презимето на неговиот татко.
Дури на 14-годишна возраст, во 1977 година, Ентони од мајка си ја дознал вистината за судбината на неговиот татко Карло: момчето, кое пораснало верувајќи дека татко му е мртов, открило дека работите тргнале поинаку и човекот можеби е жив… Зборувајќи за приказната и за тоа како ја преживеела неговата мајка, Ентони подоцна рече дека тоа е „многу трауматично за неа“. Отпрвин решил да не го бара својот татко. Дури во 2002 година, по смртта на Марјан Елери, тој бил решен да го направи тоа, кога веќе беше етаблиран политичар. Но, тој го знаел само името на татко му, националноста и бродот на кој работел пред 40 години. Преку бродската компанија, Ентони успеал да добие адреса, на која испратил писмо, без сепак да тврди дека е син на Карло Албанезе. Нешто подоцна добил одговор од адвокат од Барлета.
Ентони се сретнал со својот татко за прв пат во 2009 година, одејќи дури до Апулија за да го запознае лично (тој се запознал и со другите два сина на Карло, неговите полубраќа). Уште еднаш се сретнале пред девет години, за да се простат зашто Карло Албанезе бил болен од рак и починал во јануари 2014 година.
Долга кариера во австралиската политика
Лидерот на лабуристите може да се пофали со над дваесет години историја во австралиската политика (тој влезе во Парламентот во 1996 година), а сега со победата на изборите ја достигна кулминацијата на долгата кариера во институциите на земјата и исто толку долгото стажирање, кое започна кога студирал економија на Универзитетот во Сиднеј. Припадник на левата фракција на партијата, Албанезе веќе беше министер за регионални прашања и локални власти од 2007 до 2010 година и носител на Одделот за инфраструктура и транспорт во владата на Кевин Руд, од јуни до октомври 2013 година.
Во последниве години, Албанезе беше министер во сенка (прво за транспорт, а потоа за градови) на опозицискиот лидер Бил Шортен, со кого се бореше во 2013 година за раководството на Лабуристичката партија. Пратениците го претпочитаа Шортен, но по неговата оставка во 2019 година, политичарот со италијанско потекло повторно се обиде ѝ стана шеф на главната партија на австралиската левица. Тоа му овозможи да се кандидира за премиер на изборите кои денес се одржуваа во Австралија, на кои тој ја понесе победата.
