Хрватската писателка Ведрана Рудан е позната по искрениот и суров начин на изразување. Овој пат, таа се присети како изгледаше да се слави 8-ми март додека Југославија беше една. Денес, за Денот на жената, ви пренесуваме нејзина објава напишана во пресрет на 8-ми март:
Наскоро ќе биде 8-ми март затоа жените кои не покажуваат гради, бутови, избричен пи *** и раскошни екстензии ќе се насмевнат на порталите. Телефонските броеви на ку*ви кои се многу повозбудливи од 12-годишно момче до епископ се некако помалку видливи. О, ќе биде на 8 март.
Инспирираните уредници на порталите им наредуваат на младите известувачи да најдат баби кои се смеат, а, наскоро, на 8 март, тие ќе кажат како беше за време на крвавата диктатура на Тито, кога чесен човек не смееше да каже дека е Хрват, секој што оди во црква завршуваше на Голи оток, а март не требаше да се вика март.
Па, како Осми март го славеа моите врсници додека крвожедниот Тито ги гледаше од секој ѕид? Нашиот женски работен ден, кога јас бев службеник, тој беше неработен. Газдите ќе му дадат на секој од нас букет нешто. Младите девојки, јас бев меѓу нив, ќе добија јазик во грлото, постарите девојки цврсто ракување.
Газдите би заминале во Венеција, а ку*вите социјалистички ги добиле чевли, чанта, парфем … Јас не бев меѓу нив затоа што никој не ме сакаше. Затоа, јас бев облечена во детски здолниште број четиринаесет и јакна бројка четиринаесет, бидејќи за време на е **но, темно владеење, не се плаќаше данок на детската облека. Денес, оваа реликвија на нашето темно минато исто така е укината.
За повеќето 8-ми март беше денот кога смелите пијаници во групата ќе одеа во кафулиња и ќе се смееја и ќе пееја. Мртвите цвеќиња лежеа на масите во целофан. Бев згрозена од јазиците на моите шефови, одвратни ми беа пијаните жени, одвратен ми беше 8-ми март. Сакав промена.
Тоа што сакав, тоа го добив. Живеам во земја каде што, секој ден во годината, гледам фотографирани чудовишта кои зјапаат сензуално со вештачки трепки и коси. Напумпана уста полна со киселинаповикува на пу**ње. Силиконските гради бараат внимание. Бутовите немаат целулит, пи**ите немаат коса, тие испраќаат порака, е*и ме мене, јас сум девојка.
Се слават и мајките Да се биде мајка денес во Хрватска значи да се биде МАМА. Хрватската МАМА се слика за растот на стомакот пред спермата да ги оплоди јајце клетките. Па, „навивачите“ можат да го следат растот. Првата недела, втората … Не знам колку недели трае бременоста, но стомакот се следи и пред да замине во породилното одделение. Па, тато до МАМА. Па бебето на ци*ки. Па, тогаш МАМА си оди дома. Така, ние го гледаме стомакот после породувањето, потоа три дена подоцна, потоа шест дена … Е**ње, е**ње!
Ние девојките не ја трошевме платата на шминки и облека, бевме човечки суштества. Заработивме скоро исто толку пари како мажите. Породувањето не ни беше врвот на „кариерата“. Абортусот беше бесплатен, поповите не гледаа во ншите пи*ки и не ги е**а нашите деца. Работевме осум часа. Имавме право на боледување. На работа, од време на време знаевме да го отераме шефот во к**ац И мажот. И децата. И ѕидарот кој ќе ни дофрлеше од скеле. Во Југославија, мртва, претепана жена беше ВЕСТ.
Денес ќерка ми шета во овој свет преплашена. Се плаши од својот петгодишен син, работодавач, поп, учител, сопруг, случајен минувач, болест. За боледување може да сонува. Потпишува договор на три месеци и молчи, молчи, молчи. Таа работи од утро до утро, детето едвај може да види, сите викенди работи, нејзината плата е мизерна, нејзината кирија е огромна, таа ќе ја лови сопствената опашка целиот свој живот под нечиј покрив. Секако има факултет.
Бордел со гумени кукли неодамна беше отворен во Словенија. Тие имаат сè што немаат совршени жени од крв и месо. Не остануваат бремени, тие се темелно исчистени по употребата за да не мирисаат на месо на жени, главата или ‘рбетот не боли, не прашуваат, каде сте биле досега? Секако дека имаат килограми, коса каде што тррба, без влакна на препони. Мажите се повеќе од задоволни. Можеби тоа е добар свиреж за денешната жена? Нема да мора да биде кукла кога има кукли подобро од неа?
Дозволете ми да бидам старица со две нозе во нејзиниот гроб! Покрај тоа што сум стара, јас сум исто така и југоносталгичарка и мразам сè што е хрватско, грда сум и љубоморна… Мислете за мене што сакате. Ова е сепак нели слободна земја. За ова нелинекои дадоа животи. Ве слушам жени од време на време како вриштите. Удар од време на време. Ве молам да ми кажете, дали ќе врескате наскоро?
Нека ви е среќен 8-ми март!
The post Рудан сурова за 8-ми март: Денес славиме фотошопирани чудовишта со вештачки трепки и коси appeared first on Слободен печат.
