Македонската православна црква денеска слави голем празник 19 август, Преображение Господово, меѓу народот познат како летниот Богојавление.
Според евангелијата, во третата година од својата земна служба, Исус ги одвел своите ученици Петар, Јаков и Јован во Тавор и се појавил пред нив преобразен „со лице светло како сонце и облека светла како снег“.
На овој ден, според традицијата, листот се претвора во планина, а каменот во вода, а листовите почнуваат да пожолтуваат и паѓаат, додека водата станува постудена.
На Преображението и небото трипати се преобразува во ноќта, а кој ќе го види и ќе им го открие на другите, ќе го изгуби разумот. Преображението секогаш паѓа за време на постот Богородица.
Празникот е посветен на споменот на настанот на Христовото преображение на гората Тавор кога го објави своето страдање.
Затоа празничната трпеза е збогатена со вино и риба. На крајот од светата литургија се врши осветување на грозјето. Се дели и на гробиштата за упокојување на душите на починатите. Кај народот постои верување дека на овој празник се трансформира целата природа, дека од денес ноќите стануваат студени и дека денешниот ден го најавува претстојното доаѓање на есента.
Како што се верува, од утре дефинитивно не треба да пливате во отворени води, реки и море. Се верува дека кој не го почитува ова и се бања по Преображение, ќе го касне змија, или ќе „настине и ќе фати некоја болест“.
На Преображение никогаш не треба да спиете преку ден, бидејќи кој спие тој ден ќе се преобрази, и ќе биде поспан и поспан цела година.
Не е добро некој да плаче тој ден, ниту е добро луѓето да го поминат цел ден во кафеана – да не стане навика и да се изгубат и да се налутат. Но, она што мора да го направите денес е да пробате грозје за прв пат!
Православните христијани на Преображение подаруваат и благословуваат нов род грозје, кое според обичаите за прв пат се јаде на овој празник.
Во православието, овој празник се вбројува меѓу 12-те големи Христови празници, а е посветен на сеќавањето на настанот на Христовото преображение на гората Тавор во Светата земја (Израел), кога го објави своето последно страдање и слава.
