Секогаш отворена во разговорот, пејачката ги сподели емотивните моменти кои ги чувствувала како мајка на наследничка која, по четвртата година средно училиште, влегува во нов, турбулентен период.
– Една вечер, под влијание на хормонално-емоционален слом, се расплакав и му реков на Раша: „Старее, ќе ѝ требам сè помалку, а мене ќе ми треба сè повеќе и повеќе“. Кога ме слуша како го кажувам тоа, Лена ми вели: „Не биди груба, гледаш дека повеќе би сакала да поминувам време со тебе отколку со кој било друг“. Моментот беше, како што реков, патетично-хормонално-самосожалување, но тоа е родителство.
По четвртата година средно училиште, нејзиниот живот драстично се сменил исто како што се случи кога премина од основно во средно училиште. Тоа е турбулентен период, но сите сме поминале низ него, а и таа ќе го помине. Нејзината мајка не родила кукавица.
„Мојата задача е да бидам поврзана со мојата ќерка“
Неодамна ми кажавте дека кога Лена беше мала ја носевте на претстави – ја повивавте, ја храневте, а потоа и на сцената. Се прашувате ли, од дистанца од осумнаесет години, како успеавте да го направите тоа?
– Ни јас не размислував за тоа тогаш. Се вртиш во круг и немаш многу избор. Направив што морав, бидејќи не сум мајка која родила дете од гувернери. Мислев дека е моја работа да се грижам за неа и да бидам поврзана со неа.
Сакав веднаш да се навикне на животот што го живеам, бидејќи не сакав да живее поинаку. Ние сме семејство и мора да бидеме блиски.
Од првиот ден, Лена беше на тркала, во авиони, на моите гради, во моите раце, во количка … Имаше помалку од два месеци кога првпат отиде на патување.
Се сеќавам, како да беше вчера, како спиеше на свадбата на една пријателка, а музиката беше на максимум. Да не зборуваме дека дури и денес може да заспие штом ќе се качи во колата, бидејќи таа навика ја има уште од мала – рече Гоца.
