Откако го загуби сопругот, музичкиот могул Саша Поповиќ, пејачката Сузана Јовановиќ за прв пат се отвори и проговори за болката, разочарувањата и тишината што следеа по неговата смрт. Во долга и емотивна исповед за новиот број на таблоидот „Скандал“.
Вдовицата на Поповиќ се осврна не само на борбата низ која поминаа заедно пред неговата смрт, туку и на нејзините односи со луѓето од јавниот живот – оние кои ѝ подадоа рака на утеха, но и оние чија тишина најмногу болеше.
Пет месеци по смртта на човекот со кого помина повеќе од две децении од својот живот, Сузана е сè уште видливо потресена. Иако се обидува да најде мир и сила за своите деца, таа признава дека е разочарана од некои колеги и луѓе од нејзиниот близок круг, кои исчезнаа кога ѝ беше најтешко.
– Тие праќаат пораки, прашуваат како сум… Тања Савиќ често ми пишува, Милица Павловиќ, Милица Тодоровиќ исто така. И Јелена Карлеуша, морам да ја споменам – таа често ми се јавува, ми пишува: „Што ти треба, кога ти треба?“ Не ми треба ништо, само мир. Да се извлечам од сето ова, да бидам добра кон себе и кон моите деца и да дочекам внуче, тоа би го сакал Сале. Му ветив додека беше свесен и додека се договаравме дека ќе направам сè што ќе се договориме – рече Сузана низ солзи.
Сепак, покрај оние кои се покажаа како вистински пријатели, има и такви чие отсуство ја погодило. Таа особено се осврна на врската со фолк ѕвездата Лепа Брен, со која Саша со децении била во пријателски, речиси семејни односи, но која, како што вели, повеќе не дошла во нивниот дом по погребот.
– После? Не сега, таа беше на комеморацијата и погребот, но потоа… Не дојде. Не знам зошто – кратко рече Сузана, не сакајќи да навлегува во дополнителни шпекулации, но од нејзините зборови беше јасно колку нејзиното отсуство ја повредило.
– Не знам што да кажам… Ме боли како човечко суштество. Многу ме боли. Се чини дека дојде време кога не треба ништо да очекуваш. Веројатно сите мислат: „Таа има деца, ги има тие луѓе што работат околу неа, има на кого да се обрати“, но тие имаат свои обврски. Тие имаат своја работа. Не ми треба ништо, човечки збор и едноставен разговор, за да поминам време со некого, можеби тоа е сè, но фала му на Бога што имам такви луѓе – заклучи Сузана.
