Бројни се современите сведоштва за чудата на светецот Никола, а овојпат ви претставуваме неколку сведоштва од Русија.
Старецот од станицата ме спаси!
Неверојатна приказна се случила во Харбин, Кина, на почетокот на 20 век и ја прераскажувал познатиот Руски глумец и пејач Александар Вертински. Во тоа време градот бил населен со руски емигранти, кои со себе донеле многу икони, па дури и закачиле голема икона на Свети Никола Чудотворец на железничката станица.
Една рана пролет, еден стар Кинез, влажен од глава до пети, втрчал во зградата на станицата. Се поклонил на подот пред иконата. Тој ги подал рацете кон неа и промрморел нешто со големо чувство.
Подоцна се дознало дека стариот Кинез одел по тенок мраз преку реката и паднал во дупка.
Несреќниот човек веќе бил вовлечен под мразот кога се сетил дека Русите секогаш бараат помош од некој старец, чиј лик е закачен на ѕидот на станицата.
– Старецу од станицата, старецу од станицата, спаси ме! – биле последните зборови на Кинезот кој веќе било јасно дека ќе се удави.
Потоа изгубил свест.
Кога се освестил се нашол на другата страна од реката, легнат на земја. Не можел да си објасни како се нашол таму, жив! Првото нешто што го направил е – станал и почнал да трча кон железничката станица за да му се заблагодари на светиот старец за неговото чудесно спасение.
View this post on Instagram
Евгенија – „Зграпчи ја опашката на коњот!”
Оваа приказна ја раскажува Евгенија од Москва.
„Татко ми за време на Големата патриотска војна учествуваше во битката за реките Днепар. Беше на самиот почеток на зимата, а при преминувањето на нашите војници преку реката, нерасчистениот мраз пукна. Сите почнаа да тонат. Во ледените бранови на реката, под ледените санти, војници се бореа за живот, заедно со коњите.. Татко ми чувствуваше дека ја губи силата и дека ќе оди кон дното. Потоа се сетил дека кога заминувал во војна, мајка му го доверила на Свети Никола, па тој од длабочината на душата му се помолил со нејзините зборови: „свети Никола, помогни!“. И веднаш го здогледал самиот светец над себе, кој покажувајќи со раката кон коњот рече: „Зграпчи ја опашката на коњот!“. Навистина, покрај него пливаше коњ. Татко ми ја зграпчи опашката – и коњот го извлече на брегот. Оттогаш, целиот свој живот неизмерно го почитувал Свети Никола“.
Невидлив за непријателите – Приказната на Наталија Андреева
Слична ситуација се случи во нашето семејство за време на војната. Дедото на мојот сопруг се борел во Големата патриотска војна. Тој беше голем верник. Во нивната куќа имаше икони. Дедо Василиј го читаше Евангелието. За време на војната за чудо го спасил св. Никола Чудотворец. Приказната е неверојатна, но вистинска. Еднаш го гонеле Германците. Се сокрил од нив во колиба, но сфатил дека таму, о колибата, нема каде да се сокрие. Така, тој само застанал покрај самата врата, потпен на ѕидот, и во исто време се молел на св. Никола.
Германците влегле во колибата, ја пребарале целосно, но не го виделе Василиј и си заминале. Неверојатно, како да бил невидлив, а стоел таму, покрај вратата.
По војната се роди неговата ќерка – мајка на мојот сопруг. Ако не била помошта на св. Никола, тогаш мојот сопруг не би постоел и моите синови исто така.
View this post on Instagram
Архимандрит Филаделф (Мишин) – „Чудотворецот Никола не спаси!
Бев во егзил. Гладна година. Немаше апсолутно ништо. Работата е многу, многу тешка. И нема ништо. Скоро ништо. А зимата е сурова и облачна. Транспортерот не можеше да се движи и испораката запре. Бевме многу гладни и смрзнати неколку дена. Птицата умре во лет. А облеката…беше цела замрзната. Многу од моите браќа умреа, се изнемоштиа и не можеа да одат. И јас ќе умрев од глад и студ.
Ноќта ја поминавме во посебна колиба, мала и многу тесна. Прозорците се покриени со партали. На подот има снег, – дува преку пукнатините. Вратата е полуотворена и замрзната.
Беше студена вечер. Лежев, и очите ми се затвораа. Одеднаш ми дојде да заспијам. Совршено знаев дека тоа е предвесник на смртта. Само заспие и … тоа е тоа, никогаш повеќе не би станал. Решив за последен пат да му се помолам на Свети Никола Чудотворец. „Божји слуга“, му реков, „затоа што умирам. Ти гледаш сè. Ти си брза помош, и самиот дојди кај мене, помогни. Тогаш не се сеќавам што кажав или не кажав – не се сеќавам. Сè што слушнав е силно тропање на вратата. Вратата сосема се отвори. Налетот на силен ветер со студен снег ми го покри лицето. Немаше никој.
Но, што е тоа? На вратата имаше свежи отпечатоци од прсти. И голема торба. Погледнав подалеку зад аголот … Боже мој, каков е овој дух? Повторно погледнав назад кон патеките. Тргнав кон шумата. Ниту душа наоколу. Невремето само стана посилно.
Ја зедов оваа торба. Тешка. Ја внесов во колибата, ја отворив… Во вреќата имаше свеж леб. И уште топол, многу топол! Изгледа како само што е изваден од рерната. Каков шпорет има тука? А немаше шпорет, само прогонети и затвореници.
И од овој леб живеевме цела недела. Кога стивна виулицата, ни донесоа облека. И ниеден од нас не умре. А во другите кампови се слушна дека многу луѓе смрзнале во оваа снежна бура. А никој од нас не замрзна. Чудотворецот Никола не спаси!
View this post on Instagram
Алена Белјаева – „Кон нас леташе стакло, пластика, резервни делови“
Пред две години, моето семејство отиде да се одмори покрај море, со автомобил. Мајка ми претходната вечер ме замоли да ја земам со себе иконата на свети Никола Чудотворец, која ја донесе од местото на појавувањето на св. Никола на реката Великаја. Со мене зедов друга икона, а иконата на светецот Никола не сакав да ја земам затоа што беше во стаклена кутија (се плашев случајно да не се скрши). Мама инсистираше, а јас, внимателно завиткувајќи ја, ја ставив во куфер. По читањето на молитвата на св. Никола Чудотворец, ние (имаме три деца) тргнавме на пат. Беше 6 часот наутро.
Возевме 100 км од Москва, кога одеднаш друг автомобил влета во автомобилот пред нас од „уредната лента“ за возење со голема брзина, а тие, откако удираа во „челата“, почнаа да се вртат пред нас … Стакло, пластика, резервни делови летаа кон нас, а и самите автомобили летаа кон нас … Разбрав дека нема да имам време да ја читам молитвата. Во тоа време, сопругот го сврте (или не беа неговите раце?) воланот во различни насоки, така што бевме фрлени настрана. Се најдовме на оддалеченост од 200 метри, кога сфативме дека на нашиот автомобил нема ни гребнатинка. Сопругот рече дека кога се обидел да го избегне судирот, времето забавило како на филм. Вака ни помогна Никола Чудотворец. Тоа беше чудо. Би било невозможно да се опише сето она што го доживеавме овде.
View this post on Instagram
Татјана Воротинцева -„Побрзав кон иконата и почнав да молам да го спаси кутриот човек“
Многу го сакам и го почитувам Свети Никола! Тој никогаш не одбива да помогне преку молитви до него!
Ќе ви кажам неколку случаи.
1. Бевме известени дека нашиот пријател ќе се самоубие. Бевме во соседниот град, оддалечен 40 километри, и мојот сопруг веднаш отиде да го види. Притрчав кон иконата на Свети Никола и почнав да го молам да помогне, да го спаси кутриот… Поминаа минути … Се испостави дека мојот сопруг имал време, кога неколку обиди веќе биле неуспешни: пиштолот не пукнал (тој човек е ловец), а јажето се скинало…
2. Во нашето село започна големо невреме. Ветерот го откорна шаторот кој беше поставен во дворот и го оддува во полето. Татко ми и пријател трчаа по него. Во тоа време, ветерот се зголеми. Погледнав низ прозорецот: немаше покрив на соседната куќа. Бев многу исплашена, замислував како ураганот сега ќе ги фати на поле, а тие ќе умрат. Со страв, почнав да се молам пред старата икона на свети Никола … Тато и пријателот се вратија, го донесоа шаторот, кој беше однесен многу далеку. „Па, како се спасивте од таму?!“ „Воопшто немаше ветер“, ми одговори. А ураганот уништи неколку куќи во селото, собори дрвја. Една огромна топола до нашата куќа беше свиткана, како да е исечена со нож. Но, само таму, на полето, ветерлот сопрел.
3. Бев во болница. Една девојка, Маша, лежеше до мене доста долго, околу 7 месеци. И направија ултразвук. Прегледот покажа дека детето не се развивало неколку недели, па требаше да биде испратена во регионалниот центар за вештачки да предизвикаат породување. Сè е точно, без сомнение, големината на коските и другите фактори укажуваат на патологија. Таа беше во шок и во голема тага… Имав икона на Свети Никола, осветена во манастир. Ѝ ја дадов на девојката и ѝ реков да му се помолиме на светецот и дека ќе помогне, без сомнение. Наскоро се случи чудо. Девојката беше однесена во друга болница но таму деталната анализа покажала дека бебенцето е здраво.
– Грешка на машината. Сè е во ред! …-објаснувале докторите иако претходните анализи и снимки покажуваа нешто сосема друго, голема аномалија. И ним не им беше јасно како ова е можно.
Детето, девојче, се родило здраво и во термин.
Можеби некој ќе биде скептичен за овие настани, ќе помисли дека е случајност, но сигурна сум дека без помошта на Свети Никола се ќе завршеше сосема поинаку. Не без причина, во секоја колиба на нашето православно село, без промашување, имаше три икони: Исус, Богородица и Свети Никола. Нашиот народ многу го сакаше овој драг светец, а оваа љубов беше предизвикана од вистински чуда што тој ги направи.
Фала му на Бога за сè! Свети Никола, ти благодариме што ни помогна!
