Овие задушници секогаш се паѓаат во сабота, пред големиот празник Митровдан посветен на Светиот великомаченик Димитриј.
На овој ден православните верници ги посетуваат гробовите на роднините и пријателите, додека во православните храмови се палат свеќи во спомен на починатите. На овој ден верниците упатуваат молитви до Бога за милост кон упокоените и простување на гревовите.
Митровденските задушници се втори по важност во православниот календар, веднаш по оние пред Велигденскиот пост и тоа се обичаи кои треба да се почитуваат.
Наутро се одбележуваат со света литургија, а луѓето пред пладне одат на гробиштата и носат само свеќа, жито и вино. Секое друго изобилство е непотребно и не е во духот на православието.
Според народното верување, свеќата запалена на задушници вреди повеќе од сите свеќи запалени за покојникот во текот на годината, а ако не се запали, мртвите ќе бидат во темнина една година.
Задушниците никогаш не се за време на постот и затоа паѓаат во сабота и тогаш се печат колачи од бело тесто. Заедничко за задушниците во сите региони е одењето на гробишта, носењето свеќи за да се спомне покојникот и организирање богослужба на гробот, а се послужува само сок или чаша вода.
На гробишта треба да изедете барем еден залак, заради обичај. Приносите се примаат од сите, па и од непознати лица кои се приближуваат до гробот, инаку одбивањето или оттурнувањето се смета за голем грев и навреда за мртвите.
Во црква за задушници се спомнуваат и зборовите на свети Јован Златоуст, еден од најголемите теолози од четвртиот век на христијанската проповед: „Помогнете им на покојниците и спомнете ги, не двоумете се да им помогнете на оние што заминале и понудете ги вашите молитви за нив“.
