Водителката Бојана Јанковиќ, која почина на 19 април на 46-годишна возраст, беше погребана на 26 април, односно денес, на Новите гробишта во Белград.
Многу пријатели и членови на семејството ја испратија Бојана, а владиката Иларион со последна молитва ја испрати во вечното почивалиште.
-Да продолжиме сите да ја поддржуваме Бојана со нашата љубов и верба на тајниот пат со Бога. Сега ѝ треба нашата добра волја. Тагата што ја чувствуваме е израз на нашата љубов. Ние треба да ги победиме нашите гревови со Божјата благодат. Да ја сретнеме сите еден ден во царството небесно, Бојана осветлена од радост и воскресение – рече Иларион.
Инаку, владиката Иларион ѝ е познат на јавноста со оглед на тоа што пред да се замонаши се испроба во актерството и музиката.
Поранешниот актер Растко Лупуловиќ, кој се замонаши и го доби името Иларион, на 21 мај е избран за владика на Рашко-призренската епархија.
Лупуловиќ се замонаши во 1996 година, а во 2013 година беше поставен за игумен во манастирот Драганац, кој се наоѓа недалеку од Гњилан во Косовско Поморавие.
Лупуловиќ е роден во Белград, а љубителите на филмската уметност го паметат по неговите улоги во филмовите „Ќе биде подобро“ и „Пакет аранжман“, серијата „Отворени врати“, додека љубителите на театарот го паметат не само по одличните улоги, туку и по актерската награда „Зоран Радмиловиќ“ што ја доби на Стеријно позорје во Нови Сад во 1996 г.
Дипломирал на Факултетот за драмски уметности и бил еден од водечките актери на својата генерација. Не бил добар само пред камерите, туку и во театарот, каде сосема случајно се нашол кога другарот го одвлекол во Младинскиот театар „Дадов“.
-Никогаш не зажалив и не се покајав што станав монах. Напротив, често се случува да му се заблагодарам на Бога што ми помогна да го изберам овој пат бидејќи, се разбира, сè се заснова на слободна одлука на човекот. Без слободната одлука на секој од нас, нема вистинска слобода… Љубовта и слободата се она што се зацртав да го постигнам – изјави Лупуловиќ пред неколку години во емисијата „Експлозив“.
– Најважно за мене е моето преобраќање во христијанството. По случај на околностите почнав да одам во црква. Тоа ми помогна да се симнам на земјата од некои мистифицирани облаци. Во принцип, христијанин-православен е мојата најблиска дефиниција. Се чувствувам заситен од рокот и сето тоа – изјави претходно Растко.
– Рокот е некаде во согласност со општиот начин на живот, општата површност. Кога одам на Академија, ќе се изнаиграм и се враќам дома празен и тупав. Одам на литургија со исто расположение, со потреба да доживеам катарза, но се враќам дома среден и смирен… – рече откако се замонаши.
– Во средбата со верата и традицијата доаѓате до хармонично разрешување на вашиот немир, а во рок животот ги прикривате тие немири или целосно ги отепувате сите емоции. Затоа луѓето во рокот ја губат таа креативна низа, се истрошуваат, се истрошуваат, се истрошуваат… – рече тогаш денешниот владика.
