Харис Џиновиќ, познатиот пејач во регионот, си ја отвори душата за разводот со Мелина Џиновиќ, модна дизајнерка, за кој луѓето не престануваат да зборуваат.
Во големото интервју кое го даде за емисијата „Сцена“ која се емитува на српската телевизија „Блиц“, Харис си ја отвори душата во својата вила во Сењак, и откри низа интимни детали за кои до сега јавно не зборувал.
Ретко се прашуваме себеси и едни со други како сме. Како сте по се што се случи во последно време?
– Често им одговарам на пријателите кои ми праќаат пораки велејќи дека сме на твоја страна, ние сме на оваа страна. Убаво е кога се јавуваат. Пријателството не е само прегратки во кафеани и добро расположение, туку и кога човек е нерасположен. Ништо навистина не може да ме потресе. Можеби можеше пред година и пол, или не знам пред колку години. Бев многу поранлив, секогаш имав трагични љубови и страдањето беше невидено. Никако да стапнам на вистинскиот камен. Се вљубував како коњ. Од тоа произлегуваа емоционални сломови.
Човек би излажал ако каже дека нема емоции по разводот, нели?
– Имаше емоција, но таа емоција не беше многу добра. Морав да ја искористам моќта на мојот ум да ја скријам некаде во ќош и добро да ја заврзам. Овој брак не заврши со официјалното потпишување на разводот, туку беше лош уште пред година и пол, можеби и две. Почна да се урива. Доста се подготвувал.
Мислевте дека има надеж се да се врати во нормала?
– Се чинеше како голема љубов до пред десет години, додека младата дама не почна да води поинаков живот. Тоа не беше семеен живот. Мислам дека се упропасти со пречестото дружење со женскиот свет. Затоа што ниту една пријателка, ако нема среќен брак, не сака ни другата пријателка да има среќен брак. Не обвинувам никого, дури ни нејзините пријателки, но мислам дека тоа придонесе за одредена одвоеност од дома, од сопругот, од животот. Можеби жената повторно се заљубила. Немам поим што се случувало таму. Секакви работи се криеја од мене.
Колку вие на некој начин замиживте пред нешто во сето ова?
– Да ми кажеше некој нешто поврзано конкретно со некои неверства и слично, тоа веќе ќе го разгледав. Можеби тоа беше вешто скриено. Ѝ дадов апсолутна слобода на движење, 101 отсто доверба, па бев сигурен дека нема да го стори тоа. Сепак, постојат некои индикации дека е така. Не знам, ништо не сум проверил, ама ако бруи цел град, сигурно има нешто таму.
Навистина никогаш не сте сакале малку да дознаете?
– Не, немав желба бидејќи не сум таков тип. Јас сум човек кој работи на база на совест со мојот кореспондент, пријател, сопруга, познаник, партнер. Сепак, очигледно, ова не е добра филозофија и не е добра методологија, па затоа треба да се заземе сосема поинаков став по ова прашање.
Дали би Ви било полесно ако таа седнеше со Вас, поразговараше и Ви кажеше како стојат работите?
– Сеедно е, мислам и да ми кажеше, болката би била идентична како оваа. Не сакам неверство, не ми се допаѓа најлошиот збор што постои, а го доживеав во овој случај, тоа е предавство. Дадов сè на ова семејство како и на неа. Живеев живот на семеен човек, мирен човек, домаќин. Но, не е важно, ќе го преживееме предавството.
Колку боли неверството на жената која ја сакавте најмногу на светот?
– Ја сакав најмногу на светот секако, повеќе од себе ја сакав. Тој нож в грб кога ќе дојде тогаш има неверојатна тежина. Не би ми било о-кеј да ми дојде некој од чиста мира и да ми каже, заеш што, повеќе не можам или не сакам, најдов друг фраер и така натаму, а јас да кажам – ајде, се е во ред. Не може се да биде во ред кога е вложено тука десет, петнаесет, дваесет години. Градите нешто во животот и потоа го рушите, а тоа е наш специјалитет на југословенскиот менталитет.
Велат дека промашената љубов е промашен живот. Како Вие гледате на тоа?
– Мислам дека е е промашена љубов. Имавме ние љубов и беше многу убаво долга низа години, а промашен живот никако не е . Зашто животот би бил промашен? Животот продолжува, животот оди понатаму.
