-Што ако го оставам трчањето, што ќе правам на овие години, имам веќе 55 години…само Господ ако сака и здравјето да не ме служи, само тогаш ќе престанам..
Адем Селмани ќе го сретнете како трча нагоре кон ридот Балтепе или Тетовското Кале. Иако е во 55-тата година од животот, Адем не се откажува од маратонското трчање.
– Со трчањето и атлетиката започнав од 92та година и повеќе од 25 години сум активен.
До пред неколку години редовно трчал на маратоните од по 42 километри, а во младоста и на ултрамаратони до 100 килоемтри како и планинско маратонско трчање. Сега се ограничува на полумаратонските трки на 5, 10 и 21 километар.
– Сум учествувал на 1000 – 1500 метри, на 5000 метри, 10 километри, на Националното првенство, на ултрамаратони, маратони и полумаратони.
На мапата со истрчани километри Адем ги има запишано и најзвучните имиња на градови каде се одржуваат квалитетни и признаени настани.
– Повеќе сум активен во Србија, во Белград, Ниш, Нови Сад, Крушевац, Врање, но и во Скопје учествувам, Приштина, Тирана. Моето учество го запишувам само во Балканските земји, не сум излегол подалеку. Најдобар резултат ми е во 2017 година во Софија, Бугарија каде истрчав полумаратон од 21 киломатар за 1 час и 17 минути. Настапував и на Светско првенство во планинско трчање во Бурса во Турција во 2007 – ни објаснува Адем.
Атлетиката е неговиот живот, но и покрај слабите услови за вежбање во градот, тој се обидува да биде доследен во остварувањето на животната желба да биде атлетичар во најтешката дисциплина.
– Дневна рутина ми е околу 15 километр. Сега поради топлото време трчам во периодот од 9 до 11 часот изутрина. Рано станувам, нормално прво кафе да се напијам, па се подготвувам за кон Тетовско Кале. Од градот до Калето има приближно 3 километри, а кога ќе се искачам горе, таму се започнува со тренингот кој што ми е по план. Главниот тренинг ми е трчање околу Калето. Сега зависи од планот за тренинг и обврските, некогаш и попладне трчам низ градот, рекреативно. Тоа е практиката неколку години, порано кога бев помлад сум трчал и тренирал два пати дневно – раскажува.
Во неговата дневна рутина редовна е и борбата за добра кондиција која ја води секаде каде ќе најде добра прилика, посветувајќи 2 до 3 часа во трчање наутро, но и навечер.
– Од 93та сум со трчањето и ден денес на мои 55 години јас се немам откажано ни од тренинг, ни од трка. Пред извесно време ми се појави повреда на менискус, но полека закрепнувам, но продолжувам и со трчањето и натпревари – вели.
Тренинзите порано ги правел на спортско-рекреативниот центар, каде иако немало атлетска патека, имало доволно земјен простор за трчање, околу двете фудбалски игралишта. Откако општината го пренамени со приватен партнер за луна парк, Тетово остана без и тој скромен простор за атлетско трчање.
– Од кога нема каде да трчам во Тетово, почнав да одам кон Калето. Не е само за мене тој проблем, туку за сите кои сакаат да трчаат. Дури и младите кои сакаат да тренираат атлетика се откажуваат. Едноставно нема место каде во Тетово да се трча, а уште помалку да се тренира атлетика.
Стотици медали, пехари, дипломи, голем број пријателства, впечатоци и спомени од огромниот број маратонски трки во изминатите три децении се единствената придобивка од оваа атлетска дисциплина поради Адем не се откажува.
– Дома имам повеќе неколку стотици медали, пехари и дипломи. Сите ми се по фиоки. Ги немам извадено да ги изложам како другите, а да ги соберам сите медали, може тежат 20-тина килограми па и повеќе. А сите ми се драги, може затоа сите се на едно место – ни објаснува Адем.
Волјата и желбата за спорт е огромна кај тетовецот. Спортските активности се важни и за здравјето на човекот, затоа Адем упатува одлични совети за младите во атлетиката.
– Прво да бидат живи и здрави, а потоа по желба кој што сака да спортува. Но секој треба да се бави спорт. Треба и институциите да си ја работат работата, да се подржат и клубовите и спортистите, да се вложува од страна на државата.
Со атлетиката имам огромен број на пријатели низ целиот свет и тоа е тоа што ми ја одржува волјата и желбата за бавење со атлетика за крај ни откри Адем. Предизвиците се големи, но љубовта кон овој спорт е уште поголема, тоа е она што го води Адем и покрај годините и здравствените проблеми да продолжи да трча кон нови успеси и медали.
