Децата кои се склони да извршат убиство обично имаат некои заеднички карактеристики и фактори на ризик во нивниот психолошки профил, сметаат психолозите.
Целиот регион е потресен од страшниот масакр кој се случи во средата во основното училиште „Владислав Рибникар“во Белград, кога ученик од седмо одделение на ова училиште застрела девет лица, од кои осум деца и еден вработен од обезбедувањето, а ранети се шест деца и една наставничка. По првиот бран на гнев, лутина, тага и шок, како заедница е добро да ги дискутираме релевантните аспекти за да извлечеме одредени лекции од ова случување. Психологот Анита Ѓуковиќ за српскиот портал „Глоси“ зборува за факторите кои можат да влијаат на детето да стане насилно, како и за психолошкиот профил на детето кое би можело да изврши убиство.
Постојат многу фактори кои можат да доведат до тоа детето да стане насилно кон други личности или дури и да изврши убиство. Сепак, не може со сигурност да се предвиди каков е профилот на личноста на детето кое е подготвено да направи таков чин.
Психолошкиот профил на дете кое врши убиство е многу сложен и обично вклучува различни фактори кои довеле до таква постапка.
Сепак, постојат некои индикатори на кои треба да се обрне внимание. Овие показатели може да укажуваат на недостаток на емпатија или грижа за другите, како и непочитување на општествените норми и правила.
Детето кое не покажува чувство на вина по непримерно однесување или кое не го менува своето однесување по казнувањето, можеби нема разбирање за тоа како неговите постапки влијаат на другите или нема мотивација да се придржува до правилата.
Слично на ова, детето пак, кое покажува себичност и не сака да споделува со другите можеби не ја научило важноста на потребите и чувствата на другите.
И повредување животни може да бидат загрижувачки знаци
Повредувањето на животни или нездрава опсесија со огнено оружје, исто така, може да бидат загрижувачки знаци, бидејќи може да укажат на недостаток на емпатија кон живите суштества или привлечност кон опасно или деструктивно однесување. Иако овие показатели не мора да значат дека детето ќе стане насилно или агресивно, тие можат да бидат фактори на ризик кои бараат внимание и интервенција. Важно е родителите, воспитувачите и експертите за ментално здравје да бидат свесни за овие знаци и да понудат поддршка и совети на децата кои ги покажуваат.
Меѓу психолошките фактори, често се наведува дека децата кои се склони кон убиства често се подложни на психолошки нарушувања, како што се нарушувања на личноста, депресија, анксиозност, АДХД, како и нарушувања во однесувањето.
Исто така, децата кои се склони кон извршување убиство може да имаат проблеми со социјалната интеракција, да имаат ниска толеранција на фрустрација, да имаат потешкотии да ги изразат емоциите или проблеми со самоконтролата и импулсивно однесување.
Важно е да се напомене дека не сите деца кои се изложени на овие фактори се склони кон насилство и убиства. Меѓутоа, децата кои вршат убиство обично имаат некои заеднички карактеристики и фактори на ризик во нивниот психолошки профил.
Некои од насилните тинејџери се интровертни, повлечени и имаат потешкотии во социјализацијата, додека други се многу екстровертни, агресивни и склони кон ризик. Има и деца кои се и екстровертни и интровертни во различни ситуации.
Децата кои прават списоци на личности кои планираат да ги убијат и се способни да го сторат тоа често имаат комплексен психолошки профил. Таквото однесување може да укажува на различни фактори, вклучувајќи психолошки, социјални и биолошки фактори.
Меѓу психолошките фактори, може да има растројство на личноста што се карактеризира со емоционална нестабилност, импулсивност, агресивност и ниска самодоверба. Детето може да има ниско самопочитување и силно чувство на отфрленост и инфериорност во однос на другите, што може да го натера да се чувствува моќно и контролирано кога прави список и го спроведува планот на дело.
Тоа исто така може да има проблеми со регулација на емоциите, што значи дека може да има низок праг на толеранција на фрустрација.
Фасцинација со злосторства и насилни настани
Социјалните фактори подеднакво играат важна улога во развојот на таквото однесување. Дете кое било злоставувано, изложено на насилство во семејството, како и она кое доживеало траума и стресни ситуации е повеќе склоно кон развој на такво однесување.
Важни фактори се и недостатокот на поддршка од семејството и пријателите, како и социјалната изолација, отфрлањето од страна на пријателите и самочувство дека е „различно“.
Децата кои се склони кон извршување на вакви дела може да бидат фасцинирани од некои злосторства или други насилни настани.
Фасцинацијата со злосторства или насилни настани укажува на проблем во емоционалната регулација и емпатијата. Детето ќе биде привлечено од насилни настани поради сензационални вести, видео игри или филмови и може да се идентификува со злосторниците кои се главни протагонисти. Ова може да се развие во форма на патолошка фасцинација која може да има сериозни последици, особено ако се комбинира со други фактори на ризик.
Подеднакво, ова однесување може да укаже на можност дека детето има некои карактеристики на личноста слични на карактеристиките на злосторниците или се гледа себеси како некој што е на маргините на општеството. Ова може да биде последица на чувството на инфериорност или осаменост, и може да доведе до развивање на фантазија за насилство и злосторство.
