Потсетувајќи се на создавањето на големиот хит „Нећу, нећу дијаманте“, сега починатиот Халид Бешлиќ раскажа како се случило тоа во далечната 1983 година. Ја напишал човек кој во тоа време работел како келнер и продавал ќебапи, а на пејачот многу му се допаднала.
Сепак, тој го носел тоа парче хартија во џебот со месеци и „го барал вистинскиот момент“.
– Таа песна е напишана во 1983 година. Ја добив од текстописецот Фахрудин Пецикоза Пеца, кој во тоа време работеше како келнер и продаваше ќебапи. Ми ја даде, ми се допадна и ја носев во џеб три месеци. Го читав тој текст на познаници, кои беа воодушевени. Во тоа време подготвувавме албум, еден од моите најдобри, и дури на крајот се сетив на таа песна и си помислив: „Па, ајде да ја вклучиме“ – изјави тогаш Бешлиќ.
Сепак, тој не застана тука.
– Потоа ми понудија мелодија за тој текст, слична на Севдалинка, која не ми се допадна, а во тоа време бев на мислење дека е „моја последна“. Јас одлучував за сè, па затоа го предложив и овој ритам, девет осмини, во кој е песната, што совршено се вклопи… Кога ја слушнав со тој ритам, на почетокот, веднаш знаев, тоа е тоа. Малку го усовршивме, делот: „Нећу, нећу“ беше моја идеја и тоа е тоа. Сè друго е историја, песната е сè уште хит до ден-денес – заклучи пејачот.
Халид Бешлиќ почина на 7 октомври во Сараево. Семејството, колегите, како и бројните почитувачи на неговиот лик и дела сè уште се збогуваат со него со тешко срце.
