Еден ден во септември 1986 година засекогаш ја промени музичката историја на поранешна Југославија оставајќи тага и шок меѓу фановите на легендарната „Црвена јабука“.
На 18 септември, во близина на Јабланица се случи тешка сообраќајна несреќа во која животот го загубија Аљоша Буха и Дражен Ричл – членови на тогаш веќе популарниот сараевски бенд „Црвена јабука“. Несреќата се случи во време кога бендот беше на врвот на својот подем, а нивната музика ги освои срцата на илјадници слушатели низ целиот Балкан, пишува Stori.rs.
Оваа несреќа не беше само крај на едно поглавје, туку и почеток на легенда која сè уште живее денес преку нивните песни.
Особено потресен е текстот од песната „Поранешни девојки, поранешни момчиња“, една од последните кои беа објавени пред несреќата, во која стиховите звучат како пророштво:
„И би сакал да умрам пред да остарам,
и би сакал да умрам само за да не ги видам како
раскажуваат приказни нашите старци
поранешните девојки и поранешните момчиња“.
Како загинаа членовите на „Црвена јабука“
Тргнале со три автомобили и мал камион со инструменти од Сараево кон Мостар. Аљоша, Дражен и Златко биле во „фиќо“, а зад нив биле Жера и Дарко во „голф“. На Јабланица, Жера и Дарко забележале толпа луѓе собрани околу згмечено „фиќо“, но не застанале бидејќи брзале за да стигнат на концертот. Нивните колеги биле во тоа „фиќо“.
Басистот на бендот, Аљоша Буха, починал на лице место, додека фронтменот и еден од основачите на групата, Дражен Ричл, претрпел сериозни повреди и починал во болница на 1 октомври истата година. Златко Арсланагиќ (59) преживеал.
„Тоа беше тежок ден. Веќе бевме на стадионот во Мостар, беше полн, и дури околу 19:30 пристигна полицијата. Сцената беше трогателна, на стадионот владееше тишина, ја исклучија музиката и додека се упатувавме кон болницата во Мостар, целата публика тргна со нас. Имаше 3-4 илјади луѓе пред болницата“, се присетува Дражен Жериќ Жера на трагедијата.
Додаде дека било тешко, но публиката секогаш им помагала. Тоа биле тешки моменти, но вели дека не пролеал ни солза.
„Не плачев, машката солза е најтешка. Ако ти плачеш, тогаш сите плачат. Затоа секогаш мислам дека мажот треба да ја скрие таа солза бидејќи е најтешка“, вели Жера.
View this post on Instagram
Речиси три години по трагедијата, мајката на Дражен Ричло, Елвира, во интервју за списанието „Чао“, се присети:
-Се сеќавам, беше неделата пред несреќата. Дражен зборуваше за турнејата, за тој втор албум. Добро ја паметам неговата реченица: „Сакам сето ова да може да се одложи. Камо среќа да можеше да се одложи“, раскажа таа и додаде дека однесувањето на Дражен ѝ делувало чудно, како да имал претчувство за нешто.
-После тоа, додека толку убаво разговаравме, снаа ми рече дека е заинтересирана за хиромантија (читање на дланките). Потоа Дражен ја погледна строго, ги сврте дланките и љубопитно праша: „Колку долго ќе живеам?“ Подоцна, кога се случи несреќата, ни се чинеше дека сето ова беше како некое претчувство, знаете…“, рече таа.
На Елвира не ѝ се допаднал автомобилот со кој патувале до Мостар, но нејзиниот син ја убедил дека ќе одат со „голфот“ бидејќи бил нов, а Жера е добар возач. Како завршил во „фиќото“, таа не разбрала. За несреќата ѝ соопштил Жера.
„Тетка Елвира, овде е Жера. Се јавувам од Мостар.“ И јас, не сомневајќи се дека нешто лошо можело да се случи, му реков: „Што се случи? Дали се скаравте таму во Мостар, па нема да се вратите дома?“, се присети таа на разговорот.
-Потоа настапи кратка пауза, и Жера ми рече тивко: „Па, тетка Елвира, дали слушна за несреќата?“ Се стресов малку и му кажав дека не сум слушнала ништо. Потоа тој толку тивко и тажно ми кажа, што едвај можев да го слушнам: „Имавме несреќа, Аљоша почина, а Злаја и Дражен се во Мостар, во болница.“
Елвира кажа дека на погребот на Дражен имало околу 10.000 луѓе, за што таа дури и не била свесна.
View this post on Instagram
„Мојот Дражен го заслужи тоа затоа што сите навистина го сакаа неизмерно. Можам само да ви кажам: пролетта го донесе, есента го однесе. Неговиот живот беше краток. Но, мислам дека, во тие негови години, тој постигна многу повеќе отколку што некој друг би постигнал во подолг живот. Неговиот живот беше навистина исполнет“, заклучува таа.
На надгробната плоча на Дражен, во форма на исечено јаболко, е врежан стих од една од неговите песни:
„Август помина, љубов моја, време е да се збогуваме. Се чинеше премногу убаво за да остане така“.
