Ова не е метафора, туку сурова вистина. Моделот Моника Валериева откри шокантни детали за кошмарот низ кој поминала откако непотребна естетска процедура речиси ѝ го одзела животот, пишува „Хот Арена“.
Сè започна пред околу 8 години, кога на Моника ѝ беше вметнат течен филер за задникот, а не импланти, како што многумина мислат. Постапката била направена за да обезбеди волумен и природен ефект.
„Бев исклучително задоволна – без лузни, без пластика, со природен резултат“, признава таа.
Сепак, години подоцна, следувал шок.
Кон крајот на август, нејзината состојба одеднаш се влошила – висока температура, целосна исцрпеност, неподнослива болка и распаѓање на телото.
„Се чувствував лошо на начин на кој никогаш не сум се чувствувала во животот. Не сум болна. Не сум хипохондрик. Но, знаев дека нешто не е во ред“, вели Моника.
По неколкучасовни болки, таа паднала дома. Не се онесвестила, нејзиното тело едноставно се откажало. Во Пирогов, лекарите измериле крвен притисок од 70/40, животозагрозувачки вредности. Веднаш била примена и итно оперирана.
View this post on Instagram
Следел вистински пекол.
„Секоја вечер чаршафите ми беа како локва вода. Бев на најсилни лекови против болка, со системски лекови, со модринки од разредувачи на крв. Болката не исчезнуваше. Не можев да станам. Не можев да ја спуштам температурата“, се сеќава Моника.
Следеле неколку операции, еден месец во болница и бавен, болен процес на повторно учење да оди. Но, кошмарот не завршил со отпуштањето.
Со месеци, Моника живеела со висока температура, нервни сломови, страв, неефикасни антибиотици. Вистината излегла на виделина дури по нови микробиолошки тестови: откриена била исклучително опасна бактерија и уште една – смртоносна и суперрезистентна.
„Овие бактерии не беа уништени со стандардни антибиотици. Беа чувствителни само на два – тешки, болнички лекови“, открива таа.
Причината? Болничка зараза поврзана со интервенцијата.
„Го пишувам ова за да размислите внимателно дали процедурите што не се неопходни за животот вредат“,
Борбата траела речиси четири месеци – физички, ментално и емоционално. Имало моменти на целосен мрак, страв и беспомошност, но таа не се откажала.
„Се соочив со моите граници. Плачев, врескав, издржав ужасни работи. Но, повторно се исправив на нозе“, вели Моника.
Денес, таа е жива, благодарна, посилна и со болна, но вредна лекција.
„Добив награда за ужасот (убав) задник, но и вистински пријатели, животни лекции и уште поголема жед за живот“, признава таа со горчлива иронија.
